بعضى از آثار و بركات نماز اول وقت عبارت است از:
1 – جلب رضا و خشنودى الهى
امام رضا(ع) فرمود: «بدان كه هر نماز دو وقت دارد: اول وقت و آخر وقت. اول وقت خشنودى پروردگار و آخر آن بخشش و عفو الهى است»(بحارالانوار، ج 82، ص 345.).
2 – خاموشى آتش دوزخ
رسول اكرم(ص) فرمود: »هيچ نمازى وقتش نمىرسد؛ مگر آن كه فرشتهاى نداى عمومى سر مىدهد: اى مردم! بپاخيزيد و آتشهايى را كه خود بر پشت خويش برافروختهايد، با نماز خاموش كنيد»(ثوابالاعمال، ص 83 و 84.).
3 – جلب دعاى خير
امام صادق(ع) فرمود: «كسى كه نمازهاى واجب را در اول وقت ادا كند و حدود آنها را حفظ نمايد؛ فرشتهاى آن را سپيد و پاكيزه به آسمان برد. آن وقت نماز (به نمازگزار )گويد: خدا تو را نگاه دارد، همانگونه كه مرا نگاه داشتى و مرا به ملكى بزرگوار سپردى»(آدابالصلاة، ص 3.).
4 – لطف وعنايت الهى در قيامت
عارف الهى مرحوم ملكى تبريزى(ره) مىنويسد: «هرگاه نداى مؤذن را شنيدى، نداى قيامت را به يادآور و خود را براى اجابت دعاى مؤذن (نماز اول وقت) مهيا كن؛ زيرا آنان كه با سرعت، اين ندا را پاسخ مىدهند، در قيامت با لطف و عنايت به آنها ندا خواهد شد»(اسرارالصلاة، ص 182. ).
1 – جلب رضا و خشنودى الهى
امام رضا(ع) فرمود: «بدان كه هر نماز دو وقت دارد: اول وقت و آخر وقت. اول وقت خشنودى پروردگار و آخر آن بخشش و عفو الهى است»(بحارالانوار، ج 82، ص 345.).
2 – خاموشى آتش دوزخ
رسول اكرم(ص) فرمود: »هيچ نمازى وقتش نمىرسد؛ مگر آن كه فرشتهاى نداى عمومى سر مىدهد: اى مردم! بپاخيزيد و آتشهايى را كه خود بر پشت خويش برافروختهايد، با نماز خاموش كنيد»(ثوابالاعمال، ص 83 و 84.).
3 – جلب دعاى خير
امام صادق(ع) فرمود: «كسى كه نمازهاى واجب را در اول وقت ادا كند و حدود آنها را حفظ نمايد؛ فرشتهاى آن را سپيد و پاكيزه به آسمان برد. آن وقت نماز (به نمازگزار )گويد: خدا تو را نگاه دارد، همانگونه كه مرا نگاه داشتى و مرا به ملكى بزرگوار سپردى»(آدابالصلاة، ص 3.).
4 – لطف وعنايت الهى در قيامت
عارف الهى مرحوم ملكى تبريزى(ره) مىنويسد: «هرگاه نداى مؤذن را شنيدى، نداى قيامت را به يادآور و خود را براى اجابت دعاى مؤذن (نماز اول وقت) مهيا كن؛ زيرا آنان كه با سرعت، اين ندا را پاسخ مىدهند، در قيامت با لطف و عنايت به آنها ندا خواهد شد»(اسرارالصلاة، ص 182. ).
در قرآن کریم آمده است: «إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهی عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ» سوره عنکبوت، آیه 45
قرآن، ثمره نماز را باز داشتن از فحشاء و منکر می‌داند. این خاصیّت، محتوای اصلی نماز و نشان قبولی اعمال و عبادات است. نماز بدون بازداشتن از بدی‌ها، همانا عبادت بی محتواست.
امام صادق (ع) در بیان این نشانه ، می فرماید:«مَنْ أَحَبَّ أَنْ یَعْلَمَ أَ قُبِلَتْ صَلَاتُهُ أَمْ لَمْ تُقْبَلْ فَلْیَنْظُرْ هَلْ مَنَعَتْهُ صَلَاتُهُ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَ الْمُنْکَرِ فَبِقَدْرِ مَا مَنَعَتْهُ قُبِلَتْ مِنْه»
هر کس دوست دارد بداند نمازش قبول شده یا نه، ببیند که آیا نمازش او را از گناه و زشتی باز داشته یا نه؟ پس به هر قدر که نمازش او را از گناه باز داشته، به همان اندازه نمازش قبول شده است.
منبع: سایت حوزه